Lees hier het verhaal van onze ONE80 Hero Ilse. Ilse is 42 jaar, getrouwd en heeft drie kinderen.

Lieve mensen,

Lang geleden vroeg Wieteke mij of ik een stukje wilde schrijven over mijn ervaring met One80Fit, mijn One80 story...

Ja tuurlijk!!! Maar ik stelde het steeds uit, ik wilde het gewoon te goed doen, en kon daarom de juiste woorden niet vinden. Voor mij is het een big deal, dit moet goed verwoord, zo gingen er weken, maanden voorbij.

Toen bij een post op Instagram gevraagd werd in een korte zin te omschrijven wat gezonde leefstijl voor mij betekend heeft, ging ik los, de woorden bleven maar komen. Echt, ik probeerde het nog kort te houden, maar dat is helaas niet gelukt. Misschien heb ik er iemand mee geïnspireerd, en het stukje voor Wiet kwam er spontaan uit. Dat is mooi meegenomen!

Toen ik voor het eerst bij Wieteke kwam, was ik net weer een beetje aan het opkrabbelen uit mijn diepe dal. Mijn lijf had aan de rem getrokken en deed niet meer mee. Het leek zelfs tegen mij te werken.

De spierpijn, gewrichtspijn, buikkrampen, oorzuizen, hoofdpijn, intense vermoeidheid (ik kan nog wel even doorgaan) leken mij letterlijk te verlammen. Ik kwam bijna niet meer uit mijn bed. Toen 's middags na school de kinderen mij uit bed kwamen halen was het voor mij klaar. Zo wil ik niet meer.

Geen enkele specialist waar ik naar werd verwezen kon me helpen, en ik eindigde weer bij de huisarts. Bij wijze van uitprobeersel heeft hij mij een anti-depressiva  voorgeschreven. Hij zei letterlijk:"Jij bent niet depressief, je lijf is depressief, we gaan het gewoon proberen". Een paar weken later begon ik langzaam weer een dagritme te krijgen, en de pijn werd minder. Ik stortte mij op gezonde voeding (het GAPS-dieet) en wilde weer sterk worden.

Voor ik "ziek" werd liep ik hard maar dat ging niet meer. En zelf sporten (hoe dan???) In een sportschool zag ik niet zitten. Zo kwam ik bij Wieteke. Het eerste wat ik tegen haar zei was "Ik wil mijn kracht terug" "Daar gaan we aan werken!"
De personal group training is perfect voor mij. Ik weet nog goed hoe ik met een vaag hoofd niet eens kon volgen wat ik moest doen, gingen ze links, dan ging ik rechts, ha ha, daar ben ik vorige week nog aan herinnert. "Hé Ils weet je nog hoe je hier binnen kwam!!!"
Het fijne in een groep is dat je gewoon de rest kunt volgen, een beetje afkijken en dan in je eigen tempo en kracht. Langzaam maar zeker werd ik steeds fanatieker, en man, dat heb ik geweten, wat heb ik een pijn gehad!!! Maar hiervan wist ik, nu ga ik weer opbouwen!
Gelukkig was de spierpijn elke dinsdag nèt op tijd over om mij weer vol overgave te storten op nieuwe oefeningen. "Rustig door de pijn heen" zei Naomi. Dat deed ik gewoon, hup niet zeuren, recht op mijn doel af!!! Sterker worden!!! De loze pijn die toegeschreven werd aan fibromyalgie had ik ingeruild voor nuttige pijn, de pijn van groei en verwerking, en ook dat verdween!!

Door de voedings app te gebruiken en mijn voeding bij te houden, heb ik veel geleerd over macro's. Er ging vet af, en er kwam spier bij. Het meet en weeg momentje was een fijne stok achter de deur, en daarna weer gemotiveerd een uurtje sporten!!

Ik heb veel achter mij gelaten, ook ruim 18 kilo lichaamsgewicht. HOPPA!!! Ook nog eens mentaal beter in mijn vel. Het is niet vanzelf gegaan, maar dat zou ik ook niet willen. Ik kijk met zoveel voldoening terug naar hoe ik dit bereikt heb. Hier stopt het niet, het blijft werken, volhouden, mijzelf uitdagen, mijn grens kennen, élke dag wéér!

NOOIT MEER TERUG!

Liefs Ilse