Yep ik ben een Crohnprinses 😉

Natuurlijk ben ik hier niet trots op maar ik heb sinds mijn ziekenhuis opname in 2017 hiermee leren leven. Ik heb dus onderliggend lijden en ik val onder “de zwakkere in de samenleving”.

Mmmmmm….. toch voel ik mijzelf niet zo.

Iedere 8 weken krijg ik een immuun remmend medicijn. Na verschillende zware medicaties geprobeerd te hebben “was dit het laatste middel wat het moest gaan doen” zei mijn MDL arts. “Als dit middel niet aanslaat dan moeten we elkaar diep in de ogen aankijken en zullen wij uw dikke darm moeten verwijderen”.

Wauw! Deze boodschap kwam even binnen. Ik voelde aan alles dat dit medicijn het moest gaan doen. Ik ging ervoor. De artsen in het ziekenhuis hielden hun hart vast. Achteraf vertelde mijn arts dat zij er geen vertrouwen in had.
Gelukkig sloeg het aan! Hallelujah!

Naast deze medicatie ben ik op zoek gegaan naar de oorzaak van dit alles. Het is een auto-immuunziekte net zoals bv reuma. Ik tob al sinds mijn 19^e met mijn darmen en het zit ook in de familie dus het is niet raar dat ik dit heb. Helaas. De vraag was…hoe ga ik ermee leren leven? En welke invloed heb ik op deze ziekte?
Met de kennis die ik had ben ik een plan gaan maken en heb ik mensen om mij heen verzameld om mezelf sterker en gezonder te maken.

Ik ben natuurlijk zelf trainer maar zelf in je eentje die grens overgaan en dan nog een stukje verder blijft voor iedereen lastig voorbeeld: wanneer je zelf heel goed bent in bungy jumpen is het toch fijn als je collega je uitrusting extra controleert en even voor je aftelt voordat je springt.

Ik ging op zoek naar de juiste supplementen voor mijn lichaam. Ik nam meer rust en ik startte met meditatie. Daarnaast schaalde ik mezelf af van 5x per week sporten naar 2x per week. Eerst trainde ik bij Wouter in Maassluis en later ging ik naar Hans Kroon in Rotterdam.

De eerste trainingen bij Wouter waren zwaar en confronterend. Alles deed zeer, ik voelde mezelf een slapjanus. Niet heel raar na een zware periode van ziekenhuisopname, onderzoeken en medicijnen. Dat doet ook iets mentaal met je. Hoe kan je nou andere mensen helpen fitter te worden wanneer je zelf in puin ligt? Dit heeft mij vele huilbuien en coaching sessies gekost om mij hier doorheen te slaan. Die onzekerheid en al die vragen “kan ik dit nog wel?”. Ondertussen werkte ik gewoon door. Ik moest door want dit was mijn droom, een eigen PT studio.

Later kwam ik bij Hans Kroon terecht. Ik was al eens eerder bij hem geweest en na 1 training heb bijna kotsend opgegeven. Ik was hier nog niet klaar voor. Maar deze keer was ik vastberaden en ging ik ervoor. De eerste trainingen waren niet te doen. Het was gewoon overleven. Na 20 minuten was ik al totaal verzuurd en leeg maar ik moest door.
Iedere training ging ik weer met buikpijn naar hem toe “zou mijn lichaam dit wel houden? Is dit wel goed voor mij?” Ik begon met 1x per week bij hem en later ben ik naar 2x per week gegaan. Het ging beter en beter. Ik werd sterker en mijn zelfvertrouwen groeide.

Daarnaast leerde ik onwijs veel van mijn trainingen bij Hans en onderging ik mijn eigen proces. Ik nam dit ook mee in mijn werk.
Mijn lichaam veranderde en mijn darmen herstelde zich van al die verschillende soorten medicijnen. Ik raakte mijn prednison vetjes kwijt en begon mezelf steeds fitter te voelen.

Vandaag de dag train ik nog steeds 2x per week intensief bij Hans en 1x zelf. Ik ben best trots waar ik nu sta en ik ben alle mensen om mij heen enorm dankbaar. Met in het bijzonder Hans die een grote rol heeft gespeeld hierin.
Al vind ik het soms nog lastig omdat ik vroeger meer aan kon. Ik zwom 4 a 5x per week en deed daarnaast nog krachttraining. Zoveel trainen kan helaas niet meer. Bij deze ziekte komt veel vermoeidheid kijken. Je immuunsysteem is continu in gevecht. De medicatie remt het vechtende immuunsysteem maar daar komen natuurlijk de bijwerkingen bij zoals die vermoeidheid maar ook gewrichtspijn, huidklachten enz.
Ik heb het moeten leren accepteren al vind ik dat soms nog weleens moeilijk want ik ben een sportvrouw in hart en nieren.
Ik ben iemand van doelen stellen en steeds meer en ik geef niet zo makkelijk op. Wanneer ik het gevoel heb geremd te worden ga ik juist harder werken en bijt ik mij vast. Alleen ik ben nu eenmaal ziek en heb moeten leren dat het soms niet anders kan.

Inmiddels heb ik een goede balans gevonden. Ik train, eet gezond, neem voldoende rust en zorg voor goed herstel. Ik leef de gezonde leefstijl. Daar waar ik vroeger nog uit de ban kon springen en kon feesten heb ik nu echt gekozen voor een gezonder leven. Daar waar ik invloed op heb doe ik. Het belangrijkste nog vind ik dat ik het heb leren accepteren. Ik kan niet meer doen wat ik vroeger deed maar ik heb genoeg mooie prestaties neergezet en prachtige momenten meegemaakt zoals het overzwemmen van het Kanaal.

Hetgeen wat ik belangrijk vind is dat ik met deze ervaring andere mensen kan inspireren en helpen. Ik heb een programma ontwikkelt waarmee ik mensen help om gezonder te leven en het beste uit zichzelf te halen. Natuurlijk had ik voor mijn eigen nare ervaring ook de kennis maar nu heb ik het helaas zelf moeten ondervinden. Ik zat ook op de bodem van die put, maar ik ben er met alle hulp van de mensen om mij heen uitgeklommen en ik voel mij fitter en sterker dan ooit, en jij kan dat ook! Je kunt namelijk meer dan je denkt.
Geef niet te makkelijk toe en doe waar jij invloed op hebt en wanneer het even niet zo lekker gaat is dat ook goed. Je hoeft namelijk niet altijd keihard te zijn voor jezelf. Leef je leven zoals jij dat wilt en zorg goed voor jezelf. Ga voor de lange termijn en laat mij je helpen.

Veel liefs

Wieteke